از مناطق پر خطر گزارش می‌کنید؟ سوالات مربوط به امنیت‌ شما پاسخ داده شد!

برای روزنامه‌نگاران، مهم نیست از کجای دنیا گزارش تهیه می‌کنند، حفاظت از خود و اینکه بتوانند امنیت خود را حفظ کنند موضوعی جدی و بحرانی‌ست. برای آنکه به شما کمکی کرده باشیم که خود را برای این خطرات آماده کنید، از شما خواستیم تا سوالات‌تان را از کارشناس امنیت خطر، کریس لاتن، مسئول سرویس خطرات جدی در اولین گزینه گروه امنیتی بپرسید. اینجا بهترین سوال‌ها را از شما، گروه انجمن حمایتگری انتخاب کرده‌ایم. 
 
۱. اگر در ترکیه شما را بربایند، چه می‌کنید؟
سوال خوبی‌ست. بسیار مهم است اگر شما آنجا زندگی می‌کنید، یا برنامه‌ی بازدید از منطقه‌ای را دارید که احتمال آدم‌ربایی (یا خطر هر گونه بازداشت رسمی) وجود دارد باید تمرکز خود را برا روی آماده‌سازی برای همچنین سناریویی بکنید. از یک ابزار برنامه‌ریزی مثل ارزیابی خطر روری پک‌تراست استفاده کنید، یا اگر می‌توانید، از گروه حرفه‌ای مثل تیم من حمایت بخواهید. اما یادتان باشد که همیشه چیزی هست که شما باید انجام دهید حتی اگر زمان‌ و مقدار هزینه‌تان محدود است! تکنیک‌های جلوگیری از آدم‌ربایی، از ارزیابی خطر بسیار دقیق مثل برنامه دقیق حرکتی‌تان و تفاوت الگوهای سفری و اقامتی می‌تواند بسیار موثر باشد. طرح‌های ارتباطی و یک برنامه‌ی سفر که با دوستان نزدیک به اشتراک گذاشته شده می‌تواند تفاوت ایجاد کند. اگر درست کردن این ارزیابی خطر برایتان مشکل است از ارزیابی خطر و راهنماهای دوره‌ی روری پک‌تراست کمک بگیرید و از برنامه‌ریزی این پروسه از قبل اطمینان حاصل کنید. این بسیار مهم است چرا که اگر خبری‌ ازتان نشد دنیای خارج باخبر می‌شوند. بدون این اتفاق‌ها در جایگاه زمانی خود شاید برای مدت طولانی کسی متوجه نشود چه اتفاقی برایتان افتاده است. 
 
در لحظاتی قبل از هر اتفاقی اگر به گونه‌ای باشد که متوجه شوم شرایطی غیرعادی در حال بوجود آمدن است من پیامی را از هر طریق که بتوانم به بیرون می‌فرستم. اپلیکیشن‌های ردیابی و ابزارهای ارتباطی  در چنین مواقعی بسیار خوب هستند اما به همان اندازه اگر ابزار خاصی در درسترس نداریم یک پیامک کوتاه تلفنی می‌تواند به همان اندازه مفید باشد. اگر من نتوانم این کار را انجام بدهم خیلی به خودم سخت نمی‌گیرم، در حالت ایده‌آل شما یک برنامه ارتباطی دارید و هر برنامه عقب افتاده در هر مکانی می‌تواند به عنوان حمایت از شما به حساب بیاید. 
 
پس از این، در ترکیه و یا هر جای دیگر، این را می‌دانم که اولین مسئولیتم این است که سالم و خوب بمانم. هدفم این خواهد بود که با احترام رفتار کنم و از طرفی شان خود را نیز حفظ کنم. امیدوارم که بتوانم سلامت ذهن خودم را همچنین حفظ کنم. مثبت بیندیشم و سخت فکر کنم که چگونه می‌توانم یک تصویر کاملی از اینکه چی کسی و چه چیزی در اطرافم هست تا حد امکان به دست بیاورم و شامل این موضوع هم می‌شود که در هر لحظه‌ای که شد به کار بپردازم. 
 
من فرار را از قوانین خود خط نمی‌زنم اما این را نیز متوجه هستم که شانس فرار بسیار حاشیه‌ای‌ است و با دانستن این موضوع و بسته به اینکه کجا هستم و چه کسی من را ربوده، فرار می‌تواند مرگ من را نتیجه دهد. 
 
به دنبال فرصتی خواهم بود که پیامی را به دنیای بیرون بفرستم. اگر احتمال فرستادن یک پیامک یا ایمیل یا نامه یا تماس تلفنی باشد، این فرصت را از دست نخواهم داد. 
با تمام قلبم این موضوع را می‌دانم که در نتیجه آماده بودن من، افرادی هستند که برای آزادی من بسیار تلاش می‌کنند و حتی اگر چیزی از آن‌ها نشنوم و اجازه ارتباط با دنیای بیرون را نداشته باشم. 
 
 ۲. به نظر شما، خطرناک‌ترین کشوری که بشود از آن امروزه گزارش کرد، کجاست؟ آیا کشور خاصی وجود دارد که به خبرنگارها بگویید اصلا آنجا نروند؟ 
هیچ کشوری نیست. و اگر راستش را بخواهید، اگر فردی در خطر باشد برای آن‌ها بودن در کشوری خاص تفاوتی ندارد. برای مثال، روزنامه‌نگاران زیادی در مکزیک هستند که روزانه جانشان را به خطر می‌اندازند، مثل کسانی که در عراق، لیبی، سوریه و کشورهای دیگر هستند. من فکر نمی‌کنم یک کشور خاصی که خطرناک‌تر از دیگری به حساب بیاید، وجود داشته باشد. خطر جاییست که شما می‌روید و برای آن برنامه‌ریزی می‌کنید و (و اینکه چگونه آن کار را انجام می‌دهید!)، این موضوعی‌ست که یک جا را خطرناک می‌کند. 
 
هیچ کشوری نیست که من به خبرنگارها بگویم اصلا به آن‌جا سفر نکنید - این تصمیمی‌ست که شما باید برای خودتان بگیرید بعد از آنکه حسابی روی ارزیابی خطر کار کردید. و البته من شما را در این راه کمک خواهم کرد و نظراتم را با شما در میان خواهم گذاشت...
 
۳. با وجود حملات اخیر در شهر من، تهران، چگونه شهروند - روزنامه‌نگاران می‌توانند از خودشان در هنگام فیلمبرداری و مستند کردن یک حادثه محافظت کنند؟ 
این سوالی‌ست که بسیاری از شهروند - خبرنگاران اروپایی هم می‌پرسند. 
عجله نکنید! متوجه هستم که شاید این موضوع به نظرتان غریب بیاید اما در هنگام حادثه عجله نکنید. بسیاری از حملات با این فکر برنامه‌ریزی می‌شوند تا مردمی که به صحنه می‌آیند تا کمک کنند و یا گزارش دهند و یا بیننده اولین حمله باشند را هدف قرار دهند. یا، در مورد حمله‌ی تروریستی خفیف‌تر، تنها برای آنکه حمله‌کنندگان اتوبوسی که قرار بوده سوارش بشوند را از دست داده‌اند. در همین زمان است که شما نیز باید با توجه به ارزیابی خطر حرکت کنید. ابزارهای‌تان را جمع کنید (از شارژ بودن همه آن‌ها اطمینان حاصل کنید) و با به شبکه‌تان متصل شوید.
 
به این فکر کنید که چه چیزی بیشتر دوست دارید. بیشتر از لباس‌هایی که پوشیده‌اید. به خاطر داشته باشید که سربازان و پلیس نیز به زودی در مکان حاضر می‌شوند و این می‌تواند صحنه را ترسناک و حتی متشنج کند. مراقب جایی که موبایل و دوربین خود را می‌گذارید باشید. شاید توسط دیگران ناراحت کننده و تهدیدآمیز به شمار بیاید - در محیط‌های پرخطرتر شاید حتی به جای اسلحه اشتباه گرفته شود.
 
حواستان به هر چیز مشکوکی باشد. اگر چیزی را می‌بینید که در آن زمان و مکان نمی‌گنجد، به آن شک کنید. شاید گزارش کردنش بسیار معقول و شاید دور شدن از آن نیز معقول باشد. این زمانی است که باید اعتماد کنید و به غریزه‌تان گوش دهید و بر حسب آن رفتار کنید. 
 
همیشه از داشتن یک برنامه اطمینان حاصل کنید. این برنامه می‌تواند شامل این که کجا می‌روید، و چگونه پنهانی وارد جایی می‌شوید و یا چگونه از جایی خارج می‌شوید باشد. آیا مسیری که انتخاب کرده‌اید باز است؟ اگر نه، مسیرهای دیگرتان کدامند؟ شما باید این اطلاعات را برای خودتان به روزرسانی کنید. هم برای خودتان و هم برای هر کسی که همراهش کار می‌کنید. 
 
با شبکه‌تان ارتباط داشته باشید. دوستان‌تان را از موقعیت‌تان مطلع کنید. بگذارید بدانند که چه کار می‌کنید و چگونه پیش می‌رود. زمان و مکانی را برای دیدار با آن‌ها بگذارید و اگر یکی از شما سر قرار نیامد سعی کنید با وی ارتباط‌تان را برقرار کنید. مهمترین نکات من این است: 
۱. یادتان باشد که همه ترسیده‌اند.
۲. مراقب همدیگر باشید - در حین کار و بعد از آن صحبت کنید. اگر مشکلی دارید،‌ درباره‌اش حرف بزنید. 

۴. من دو ملیتی هستم، پیشنهاد شما برای سفر با دو پاسپورت در کشورهای پر خطر چیست؟ آیا هر دو دولت می‌توانند کمک کنند اگر من جایی دستگیر شوم؟ حتی اگر با یک پاسپورت وارد شده باشم؟‌
در تئوری نمایندگان خارج از کشور هر کشوری می‌تواند تلاش و داستان دستگیری شما را حمایت کند. شما باید چک کنید و ببینید که آیا نماینده‌ای در کشور مقصد وجود دارد یا خیر - می‌توانید حتی به آن‌ها خبر دهید که قصد سفر دارید. من واقع‌گرایانه درباره کاری که می‌توانند برای شما بکنند صحبت می‌کنم. مقداری مطالعه درباره حوادث مشابه دیگر نیز می‌تواند اطلاعات خوبی به شما دهد!
 
۵. بهترین راه برای واسطه‌ها خبری در زمانی که از کشوری پرخطر گزارش می‌کنیم که تا به حال به آن‌جا سفر نکرده‌ایم چیست؟ 
از دید امنیتی بخواهیم نگاه کنیم، همیشه من به عنوان روزنامه‌نگار می‌پرسم آیا می‌توان به یک واسطه خبری اعتماد کرد. بعد ازتان می‌پرسم از کجا می‌دانید، از کجا وی را پیدا کردید و از کجا می‌دانید هر چیزی که می‌گویند درست است. واسطه‌های خبری معمولا پیشنهاد می‌شوند و یا از مکانی که مي‌خواهید گزارشی را پوشش دهید قبلا برای مدتی گزارش کرده‌اند. چیزی که مهم است رابطه‌ی موجود است. یک پیشینه، و این می‌تواند قابل بازبینی باشد. در انتهای روز، شما مجبورید گاهی به آدم‌ها اعتماد کنید. اما هیچ‌گاه این کار را کورکورانه انجام ندهید.

کریس در یکی از تازه‌ترین دوره‌های روری پک‌تراست با عنوان « ارزیابی ریسک برای روزنامه‌نگاران مستقل » حضور پیدا کرده، جایی که می‌توانید درباره امنیت خود به عنوان روزنامه‌نگار بیشتر یاد بگیرید.