۳ روش استفاده از اطلاعات برای پژوهش متن‌باز

در آخرین وبلاگ‌ ما، در انجمن حمایتگری، از اطلاعات متن باز و چگونگی استفاده از این اطلاعات در پژوهش‌هاش مربوط به مسائل حقوق بشری صحبت کردیم. 

هم‌اکنون می‌خواهیم مدل‌های متفاوت پژوهش متن باز را که کنشگران حقوق بشر در کارهایشان از آن‌ها استفاده می‌کنند، مورد بررسی قرار دهیم. این‌ها شامل تصاویر ماهواره‌ای، اسناد و مدارک عمومی و شبکه‌های اجتماعی هستند. 

۱. تصاویر ماهواره‌ای:

دسترسی به تصاویر ماهواره‌ای تجاری با کیفیت بالا سازمان‌های حقوق بشری را قادر کرده است تا در جاهایی مانند کره‌ی شمالی یا دافور بتوانند بررسی و پژوهش کنند چرا که پیش از این دسترسی به آن‌ها بسیار دشوار بود. این همچنین به پژوهشگران امکان می‌دهد چیزهایی مانند تغییرات محیط زیستی، حرکت‌های سربازان و سپاهیان، یا ساخت‌وسازهای جدید را به‌سرعت ردیابی کنند.

برای مثال: با تحلیل تصاویر ماهواره‌ای از ایالت راخین، در میانمار در سال ۲۰۱۶، گستره‌ ویرانی و نابودی در یک دوره‌ زمانی بسیار کوتاه را می‌شد مشاهده کرد آن هم در مکانی که هیچ گروه خارجی‌ای به آن دسترسی نداشت. این تصاویر اتهام‌های وارده به حکومت در مورد مبارزه‌ کلان برای هدف‌گیری و ریشه‌کن‌کردن مردم روهینگیا از کشور را تأیید کردند.

۲. اسناد و مدارک عمومی

اسناد و مدارک عمومی می‌توانند به گستره‌ای غنی از اطلاعات در مورد فعالیت دولت یا سایر عاملان مرتبط با پژوهش‌های حقوق بشری مانند شرکت‌های بزرگ چندملیتی دسترسی فراهم کنند. این اسناد که به‌طور علنی در دسترس همگان هستند می‌توانند شواهدی از فروش یا تحویل سلاح ارائه کنند یا ساختار سلسله‌مراتبی نیروهای امنیتی یا نظامی را نشان دهند. 

برای مثال: عفو بین‌الملل از شبکه‌ی رمزگشایان خود استفاده کرد، یک پلتفرم نوآورانه برای گردآوری انبوه اطلاعات برای پژوهش حقوق بشری، جمع‌آوری داده‌ها درباره‌ نشت نفت در دلتای نیجر از اسناد و مدارک عمومی.

۳. شبکه‌های اجتماعی: 

پلتفرم‌های رسانه‌ اجتماعی مانند توییتر، فیسبوک، و یوتیوب به طرزی فزاینده به رسانه‌های اصلی مورد استفاده‌ی افراد برای به‌اشتراک‌ گذاشتن اطلاعات و ارتباط با همدیگر بدل شده‌اند. تصویرها یا ویدئوهای بارگذاری‌شده روی این پلتفرم‌ها که رویدادها را در هنگام وقوع‌شان مستند می‌کنند نقشی مهم در بسیاری از پژوهش‌های عفو بین‌الملل در موارد احتمالی نقض حقوق بشر ایفا می‌کنند.

تصویر فوق نشان می‌دهد که عفو بین‌الملل چگونه صدها ویدئوی معتبر برگرفته از رسانه‌های اجتماعی را برای رسم نقشه‌ای از سوءاستفاده از گاز اشک‌آور توسط نیروهای امنیتی دولتی به کار گرفت.

آیا دوست دارید در این حیطه بیشتر بیاموزید؟ در دو دوره‌ رایگان سازمان عفو بین‌الملل در انجمن حمایتگری ثبت‌نام کنید.